Ze zijn met zoveel (tussen hemel en aarde)

‘In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water. God zei: ‘Er moet licht komen,’ en er was licht. God zag dat het licht goed was, en hij scheidde het licht van de duisternis; het licht noemde hij dag, de duisternis noemde hij nacht. Het werd avond en het werd morgen. De eerste dag.’
[Genesis 1: 1-5]

Iedereen met een relatie weet het: het is mooi, lachen, gezellig, huilen, intiem, begrip en onbegrip. Kortom, net als in het huwelijk én levenslied van André Hazes: bloed, zweet en tranen.

Als ik bijvoorbeeld autorijd ben ik enkel en alleen gefocust op het asfalt.

Mijn vrouw niet. Zij ziet groen. Soms door mijn rijstijl (zweet!) maar veel vaker om haar heen. Zij heeft oog voor bomen en wijst me vaak op de vele soorten kleuren bruin, paars en… groen dus. Bomen doen iets met haar. Al heel lang. Sinds ik haar ken eigenlijk al. Ik dacht de reden ook te begrijpen, gezien mijn 1 meter 99. Dat ze op lengte valt.

Dat zal zo zijn, maar dat is het niet (traantje!). Het zit anders. Het idee alleen al dat bomen de generaties overleven, brengt mijn vrouw in het Engelse ‘awe’ (spreek uit als: ooooooooh!). Ze zegt: ‘Bomen zijn ’s werelds stille, stevige getuigen. Ze houden hun wijsheid voor zich. En hun zachte stemmen fluisteren onafgebroken door de bladeren: “Zonder ons hebben jullie geen leven.”‘

Ik hoor die stemmen vaak niet. Ik word pas wakker als het stormt.

Dankzij mijn vrouw en dankzij bijbelverhalen kan ik uren over bomen bomen. Bomen vertellen me veel over de Allerhoogste. Over God, wat niets anders dan ‘hoogste’ betekent. Ze tonen de goddelijke stilte. De goddelijke verborgen wijsheid. De goddelijke zachte stem die soms in me stormt. Bomen staan geworteld in de grond met hun kruin in de lucht. Bomen zijn hemel-en-aarde-verbinders. Mijn God is zelf zo’n verbinder. Evenals de man die bekend staat als zijn Zoon. Wilde de hemel ook aan de aarde verbinden. Loeizware klus, eindigend aan een kruis.

Ooit geloofde ik dat ik geloofde om in de hemel te komen. En vandaag geloven veel van ons dat geloven om de aarde draait. De bomen lachen ons uit om die eenzijdigheid aan beide kanten. En ze voelen het gevaar. Stilzwijgend zeggen ze: ‘Wie de hemel van de aarde wil loskoppelen, zal ons moeten omzagen.’

Wat we nog laten gebeuren ook! De aarde lijdt dagelijks (bloed!). En steeds meer gekapte bomen zien het bos niet meer.

‘In het begin schiep God de hemel en de aarde.’
En wij? We koppelen de onzichtbare hemelse dimensie zomaar los van de zichtbare aardse.

Doe mijn vrouw een lol, en leer van de bomen.
Laat dit een dag zijn, misschien wel de eerste, waarop we het licht zien.

‘In het begin schiep God hemel en aarde,
gemaakt voor elkaar – een eeuwig bestaan.
Die hemel bestaat om te trouwen met aarde.
En ook die relatie kost bloed, zweet en traan.’

[Dit is de eerste blog in de Maand van de Bijbel (van 24 januari tot 14 februari), waarin 22 dagen achter elkaar 22 blogs worden geschreven over bijbelse kernpassages. Joachim Vreeman, Paul Abspoel en ik hebben dit initiatief georganiseerd. Alle blogs worden verzameld in de #MVDBblogs-Facebookgroep]