(Onze?) Woede!

In Noachs tijd was de aarde in Gods ogen verdorven en vol onrecht. Toen God zag dat de aarde door en door slecht was, dat iedereen een verderfelijk leven leidde, zei hij tegen Noach: ‘Ik heb besloten een einde te maken aan het leven van alle mensen, want door hen is de aarde vol onrecht. Ik ga hen vernietigen, en de aarde erbij. […] Maar met jou zal ik een verbond sluiten. Jij moet de ark in gaan, samen met je zonen, je vrouw en de vrouwen van je zonen. En van alle dieren moet je er twee in de ark brengen, om ervoor te zorgen dat die met jou in leven blijven. Een mannetje en een wijfje moeten het zijn.
[Genesis 6: 11-13 en 18-19]

Het verhaal van Noach ken ik al lang. Als kleuter werd het me al verteld. Ik vond het een mooi verhaal, vooral vanwege de regenboog aan het eind ervan.

Vorige week zag ik er nog één. Tijdens onze voetbalwedstrijd. Als keeper houd ik bewust even wat langer de bal aan mijn voet, en ik zeg tegen onze laatste man: ‘Moet je kijken! Mooi hè? Daar is het mooiste doelpunt toch niks bij?’ Hij kijkt naar de regenboog, en zegt tegen me: ‘Dat is de boog van trouw, en dat betekent: God houdt van jou.’ Hij wijst hiermee op een mooi kerklied, en ik zeg terwijl ik de bal naar een andere speler trap: ‘Het verhaal vertelt wat anders, wat minder op onszelf gericht. De regenboog lijkt op een wapen: een boog, maar dan zonder pijl en in vrolijke gebroken kleuren wit. En God laat weten: ‘Vanaf nu is het pacifisme. Ik ga nooit meer op de aarde schieten.’

Dit in tegenstelling tot ons team. We schoten vier keer raak en wonnen met 4-0.

Het klinkt mooi. God gaat nooit meer schieten. En het is ook mooi dat na het bijbelse zondvloedverhaal (er zijn er meer in omloop) er geen, zeg maar, recente zondvloedverhalen van buitengewone proporties bekend zijn. Toch denken we allemaal wel eens: krijg toch allemaal de kolere, val voor mijn part hartstikke dood! Niets menselijks goddelijks is ons vreemd.
Oftewel: wat te doen als we boos zijn? Of, spannender: wat te doen als we boos (zouden) moeten zijn?

Hoe staat de wereld er in onze tijd voor? Stel dat we ons verplaatsen in de ogen van God (wat we volgens mij niet moeilijk vinden om te doen – gewoon even in de helikopterview gaan zitten en goed kijken). Wat zeg je dan: is de wereld verdorven en vol onrecht? Wie en/of wat regeert er? Om welk onrecht maken wij ons nog echt boos?

Wat ik zie, wat ik hoor?
Ik zie veel mooie, lieve, welwillende mensen om me heen. In mijn gezin. In mijn woonplaats. Op mijn voetbalclub. En tijdens mijn enneagram-opleiding. Om maar wat te noemen. Ik erken wat Rutger Bregman schrijft: de meeste mensen deugen. En ik hoop ook zelf onder die meesten te vallen.

Ik zie en hoor ook:

* Facebook, Apple, Google, Amazon, TenCent en Alibaba verdienen miljarden aan ons. We laten het gebeuren. We houden het in stand. Muisklik, bestelling afronden, en de ark van de commercie redt ons van de ouderwetse gang naar een winkel.

* Een vriend van me werkt in Malawi. Hij strijdt tegen onrecht. Kindslavernij. Kindermisbruik. De verhalen zijn weerzinwekkend.

* De grote wereldleiders van vandaag. Met hun grote muilen. En koude harten.

* Ons eetpatroon en de afgelopen decennia waarin we de bodem aan het uitbuiten zijn.

* De duizenden arkjes die nog altijd de oversteek maken naar Europa, waarna kansarme vluchtelingen vastzitten in tentjes, de blubber en de vrieskou. Kinderen die zichzelf in grote wanhoop van het leven beroven. Overheden en Europa-burgers die hun hart sluiten, en wegkijken.

God grijpt niet in (en ik baal daar wel eens van!)
Niet dat ik denk dat hij dood is.
Wel geloof ik dat hij de geest gegeven heeft.
Aan ons allemaal.

Ik denk dat God gelooft dat er in ons allemaal een Noach schuilt.
En dat de boosheid van de Allerhoogste zich in ons kan nestelen.

Maak ons hart onrustig, God,
dat het ontevreden klopt
als we mooie leugens horen
en gemakkelijke woorden.

Steek in ons uw woede aan
om het onrecht te weerstaan.
Geef ons moed om op te treden.
Laat ons vechten voor de vrede.

Want het is uw koninkrijk
tot in alle eeuwigheid.

[Dit is de derde blog in de Maand van de Bijbel (van 24 januari tot 14 februari), waarin 22 dagen achter elkaar 22 blogs worden geschreven over bijbelse kernpassages. Joachim Vreeman, Paul Abspoel en ik hebben dit initiatief georganiseerd. Alle blogs worden verzameld in de #MVDBblogs-Facebookgroep]